Levenslang leren en de terugkeer van volwassenen naar het hoger onderwijs: een exploratieve studie

Levenslang leren wordt vandaag beschouwd als een kernstrategie in de verdere evolutie naar een kennissamenleving. Onze kennissamenleving stelt steeds hogere eisen aan kennis en veelzijdigheid van competenties. Een structureel probleem van vergrijzende Westerse economieën is het dreigend tekort aan menselijk kapitaal, waardoor bepaalde functies niet langer kunnen worden ingevuld. Bovendien is er sprake van snelle veroudering van kennis, wat regelmatige bijscholing en heroriëntering, en dus ook me…

Levenslang leren wordt vandaag beschouwd als een kernstrategie in de verdere evolutie naar een kennissamenleving. Onze kennissamenleving stelt steeds hogere eisen aan kennis en veelzijdigheid van competenties. Een structureel probleem van vergrijzende Westerse economieën is het dreigend tekort aan menselijk kapitaal, waardoor bepaalde functies niet langer kunnen worden ingevuld. Bovendien is er sprake van snelle veroudering van kennis, wat regelmatige bijscholing en heroriëntering, en dus ook meer flexibiliteit in het studietraject, vergt. Ook de flexibilisering van loopbanen leidt tot een grotere aandacht voor permanente ontwikkeling van kennis en vaardigheden. Het accent verschuift van ‘volledige tewerkstelling’ naar ‘volledige inzetbaarheid’. En de veroudering van de bevolking vraagt een continue investering in competenties over de levenscyclus.