Verpleegkundige bestaffing op Belgische intensieve zorgen afdelingen: impact van twee jaar COVID-19 pandemie

Het zorgpersoneel had zwaar te lijden onder de COVID-19-crisis, niet in het minst de verpleegkundigen op de afdelingen intensieve zorgen. Alhoewel er al lang voor de pandemie problemen waren, is de situatie vandaag nog zorgwekkender. Uit de recente studie van het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) blijkt dat vele verpleegkundigen op intensieve zorgen op de rand van een burn-out staan en overwegen hun huidige job of zelfs het beroep te verlaten. Een goede werkomgeving blijkt ess…

Het zorgpersoneel had zwaar te lijden onder de COVID-19-crisis, niet in het minst de verpleegkundigen op de afdelingen intensieve zorgen. Alhoewel er al lang voor de pandemie problemen waren, is de situatie vandaag nog zorgwekkender. Uit de recente studie van het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) blijkt dat vele verpleegkundigen op intensieve zorgen op de rand van een burn-out staan en overwegen hun huidige job of zelfs het beroep te verlaten. Een goede werkomgeving blijkt essentieel om deze hooggespecialiseerde en moeilijk te vervangen zorgprofessionals in onze ziekenhuizen te houden. Met het Zorgpersoneelsfonds werd een historische eerste stap gezet om hun situatie (en die van verpleegkundigen in het algemeen) te verbeteren, maar het is nu tijd om een versnelling hoger te schakelen. Een algemeen plan dat inzet op het aantrekken en behouden van verpleegkundigen is nodig. Dit plan moet onder meer voorzien in een betere erkenning, een passende verloning, een opwaardering van de opleiding, en personeelsbezetting overeenkomstig de internationale normen.