Haalbaarheidsstudie voor de detectie van microplastics via humane biomonitoring: Vlaanderen onderzoekt meetmethodes voor microplastics in menselijk bloed

Deze publicatie presenteert de resultaten van een haalbaarheidsstudie naar de detectie van microplastics in het menselijk lichaam via humane biomonitoring. De centrale vraag was of bestaande analysemethoden voldoende betrouwbaar en gestandaardiseerd zijn om microplastics te meten in grootschalige populatiestudies, zoals het Vlaamse biomonitoringsprogramma FLEHS.

Het rapport combineert een literatuurstudie en een pilootstudie. Uit de literatuur blijkt dat methoden zoals vibrationele spectroscopie…

Deze publicatie presenteert de resultaten van een haalbaarheidsstudie naar de detectie van microplastics in het menselijk lichaam via humane biomonitoring. De centrale vraag was of bestaande analysemethoden voldoende betrouwbaar en gestandaardiseerd zijn om microplastics te meten in grootschalige populatiestudies, zoals het Vlaamse biomonitoringsprogramma FLEHS.

Het rapport combineert een literatuurstudie en een pilootstudie. Uit de literatuur blijkt dat methoden zoals vibrationele spectroscopie, optische microscopie en massaspectrometrie vaak worden toegepast, maar dat er een gebrek is aan gestandaardiseerde procedures en kwaliteitscontrole. Polypropyleen (PP) en polyethyleen (PE) worden het vaakst gedetecteerd, maar resultaten zijn moeilijk vergelijkbaar door uiteenlopende eenheden en analysemethoden.

In de pilootstudie werden bloedmonsters van 25 Vlaamse vrouwen geanalyseerd met twee complementaire methodes: Py-GC-MS (massa-gebaseerd) en fluorescentiemicroscopie (deeltjes-gebaseerd). De resultaten tonen aan dat de methodes verschillende beelden opleveren. PVC werd bijvoorbeeld vaker gevonden met de massa-gebaseerde methode, terwijl PE en PP dominant waren bij de deeltjesanalyse. Dit onderstreept de noodzaak van multimodale meetstrategieën.

Voor een toekomstige implementatie in Vlaanderen stelt de studie voor om humane bloedmonsters als voorkeursmatrix te gebruiken. Het rapport doet aanbevelingen voor staalname, methodologische standaarden en kwaliteitscontrole. Hoewel er in Vlaanderen al laboratoria actief zijn met relevante detectietechnologieën (KU Leuven, UGent), zijn er nog uitdagingen zoals hoge kosten, risico op contaminatie en beperkte commerciële interesse in metingen bij mensen.

Het rapport besluit dat integratie van microplasticmetingen in het Vlaamse biomonitoringsprogramma in theorie mogelijk is binnen 2 tot 5 jaar, op voorwaarde van verdere methodologische ontwikkeling en standaardisatie.

Deze tekst is gebaseerd op de originele bron en tot stand gekomen met inzet van AI-technologie. Controleer bij twijfel en hergebruik de bron voor juistheid en actualiteit.