Eindverslag van een toevalsvondst oude regelgeving: een eeuwenlange pottenbakkerijsite

De uitbreiding van het gebouwenbestand van het Sint-Janscollege aan het Burgemeester Bertenplein in Poperinge noopte in 2015 gedurende een maand tot een uitgebreid toevalsvondstonderzoek. Dit terrein bevond zich op het achtererf van pottenbakkerij Dupont die tot in 1975 actief bleef. De vroegste vermelding van de ‘potterie’ dateert uit 1543. De onderzochte zone, de achterzijde van het perceel, kreeg pas in de loop van de 19de eeuw permanente bewoning. De oudste aangetroffen muren zijn wellicht d…

De uitbreiding van het gebouwenbestand van het Sint-Janscollege aan het Burgemeester Bertenplein in Poperinge noopte in 2015 gedurende een maand tot een uitgebreid toevalsvondstonderzoek. Dit terrein bevond zich op het achtererf van pottenbakkerij Dupont die tot in 1975 actief bleef. De vroegste vermelding van de ‘potterie’ dateert uit 1543. De onderzochte zone, de achterzijde van het perceel, kreeg pas in de loop van de 19de eeuw permanente bewoning. De oudste aangetroffen muren zijn wellicht de restanten van de kleiwerkplaats die hier rond 1850 werd opgericht. Vóór 1850 was dit een open zone vol kuilen en depressies waar afval van de pottenbakkerijsite werd gestort. De vele kuilen, depressies en lagen leverden een enorme hoeveelheid vondstmateriaal op, vooral aardewerk. Het betreft zowel huishoudelijk gebruiksaardewerk, bouwkeramiek als productiematerieel. De bestudeerde contexten vertegenwoordigen drie tijdsblokken: 14de – vroege 15de eeuw, tweede helft 15de – vroege 16de eeuw, en 18de eeuw. De gedetailleerde aardewerkstudie leverde niet alleen inzichten op over deze Poperingse pottenbakkerijsite, haar evolutie en de pottenbakkersactiviteiten zelf. Minstens even belangrijk is de bijdrage over de evolutie van de aardewerkproductie in de regio, over verschillende periodes van de 14de eeuw tot in de 18de eeuw heen.