Historische analyse toont hoe peulvruchten opnieuw sleutelrol kunnen krijgen in Vlaamse eiwitshift

Vlaanderen wil tegen 2030 de verhouding tussen plantaardige en dierlijke eiwitten omkeren, maar de vooruitgang blijft beperkt. Een historische analyse van het Centrum Agrarische Geschiedenis (CAG), opgesteld door historicus Yves Segers, toont dat eerdere voedingsomslagen wel degelijk gelukt zijn. Eeuwenlang vormden peulvruchten zoals bonen, erwten en linzen samen met granen de belangrijkste eiwitbron voor de bevolking, tot de aardappel vanaf de achttiende eeuw geleidelijk hun plaats innam. Later…

Vlaanderen wil tegen 2030 de verhouding tussen plantaardige en dierlijke eiwitten omkeren, maar de vooruitgang blijft beperkt. Een historische analyse van het Centrum Agrarische Geschiedenis (CAG), opgesteld door historicus Yves Segers, toont dat eerdere voedingsomslagen wel degelijk gelukt zijn. Eeuwenlang vormden peulvruchten zoals bonen, erwten en linzen samen met granen de belangrijkste eiwitbron voor de bevolking, tot de aardappel vanaf de achttiende eeuw geleidelijk hun plaats innam. Later zorgden industrialisering, dalende graanprijzen en meer koopkracht voor een verschuiving naar dierlijke producten. Volgens CAG vraagt de huidige eiwitshift opnieuw om structurele investeringen in teelt, ketens en culinaire cultuur. De analyse onderstreept dat voedselgewoonten kunnen veranderen wanneer beleid, kennis en aanbod samen evolueren.

Deze tekst kwam tot stand in interactie met AI.