De sociale bijziendheid van de 15-minutenstad

Veel ideeën over een betere stad post-corona kristalliseren zich rond de wervende idee van de 15-minutenstad. Maar neemt dit principe niet al te zeer de woon- en  werkomstandigheden van de Westerse stedelijke middenklasse als norm? In deze bijdrage argumenteren we dat de 15-minutenstad 'sociaal bijziend' is en te weinig aandacht heeft voor de specifieke noden van lage inkomensgroepen in de stad. We stellen vast dat de aandacht van de 15-minutenstad voor de woonomgeving wat ten koste gaat van aan…

Veel ideeën over een betere stad post-corona kristalliseren zich rond de wervende idee van de 15-minutenstad. Maar neemt dit principe niet al te zeer de woon- en  werkomstandigheden van de Westerse stedelijke middenklasse als norm? In deze bijdrage argumenteren we dat de 15-minutenstad 'sociaal bijziend' is en te weinig aandacht heeft voor de specifieke noden van lage inkomensgroepen in de stad. We stellen vast dat de aandacht van de 15-minutenstad voor de woonomgeving wat ten koste gaat van aandacht voor de toegang tot betaalbare en kwalitatieve huisvesting. Bovendien gaat de focus op telewerk voorbije aan de arbeid van vooral lage inkomensgroepen, die vaak net de 15-minutenstad mogelijk maakt. We concluderen dat een rechtvaardige visie op de 15-minutenstad de woon- en inkomenspolitiek centraler moet stellen en ook aandacht moet besteden aan alle vormen van arbeid die niet via telewerk uit gevoerd kunnen worden.