CRB Advies, 2025, 1300: De positie van de consument voor de groene transitie

Op 4 Juli 2025 heeft de bijzondere raadgevende commissie Verbruik een initiatiefadvies goedgekeurd betreffende de Richtlijn (EU) 2024/825 van het Europees Parlement en de Raad van 28 februari 2024 tot wijziging van de Richtlijnen 2005/29/EG en 2011/83/EU wat betreft het versterken van de positie van de consument voor de groene transitie door middel van betere informatie en door middel van bescherming tegen oneerlijke praktijken. Deze richtlijn dient tegen 27 maart 2026 te worden omgezet.

In dit …

Op 4 Juli 2025 heeft de bijzondere raadgevende commissie Verbruik een initiatiefadvies goedgekeurd betreffende de Richtlijn (EU) 2024/825 van het Europees Parlement en de Raad van 28 februari 2024 tot wijziging van de Richtlijnen 2005/29/EG en 2011/83/EU wat betreft het versterken van de positie van de consument voor de groene transitie door middel van betere informatie en door middel van bescherming tegen oneerlijke praktijken. Deze richtlijn dient tegen 27 maart 2026 te worden omgezet.

In dit advies neemt de brc Verbruik er nota van dat de richtlijn een maximale harmonisatie beoogt en dat de omzetting ervan getrouw en te gepasten tijde zal worden uitgevoerd. Niettemin geeft ze in het advies ook uiting aan een aantal bezorgdheden. Die bezorgdheden hebben o.a. betrekking op:

-             enkele praktische moeilijkheden met de tenuitvoerlegging van de door de richtlijn vastgestelde regels, meer bepaald voor de kmo’s;

-             de noodzaak, om de hervorming van de wetgeving op nationaal niveau als gevolg van de omzetting van de richtlijn te begeleiden, van goede communicatie die zich afzonderlijk richt op de ondernemingen en de consumenten, opdat elke van deze twee groepen goed begrijpt wat deze hervorming op hun niveau inhoudt en met zich meebrengt;

-             de noodzaak om de guidelines inzake milieuclaims die de FOD Economie in 2024 op zijn website publiceerde in overeenstemming te brengen met de richtlijn;

-             het nut om op nationaal niveau gepaste juridische mechanismen in te voeren om de doeltreffendheid van de bepalingen van de richtlijn (met name in gevallen van greenwashing) zo goed mogelijk te waarborgen, aangezien de richtlijn niet in sancties voorziet.