OECD Employment outlook 2011: Internationale arbeidsmarkten en inkomensbescherming in tijden van crisis

De OECD Employment Outlook 2011 biedt een grondige analyse van de arbeidsmarktsituatie in OESO-landen tijdens en na de economische crisis van 2008-2009, ook wel de "Grote Recessie" genoemd. De publicatie onderzoekt hoe goed de sociale vangnetten – met name werkloosheidsuitkeringen en sociale bijstand – standhielden onder de druk van stijgende werkloosheid en langdurige jobloosheid.

De analyse toont aan dat de werkloosheid in de OESO-zone steeg van 5,7% begin 2008 tot een piek van 8,7% eind 2009…

De OECD Employment Outlook 2011 biedt een grondige analyse van de arbeidsmarktsituatie in OESO-landen tijdens en na de economische crisis van 2008-2009, ook wel de "Grote Recessie" genoemd. De publicatie onderzoekt hoe goed de sociale vangnetten – met name werkloosheidsuitkeringen en sociale bijstand – standhielden onder de druk van stijgende werkloosheid en langdurige jobloosheid.

De analyse toont aan dat de werkloosheid in de OESO-zone steeg van 5,7% begin 2008 tot een piek van 8,7% eind 2009, met grote verschillen tussen landen. In sommige landen, zoals Spanje, Ierland en de Verenigde Staten, steeg het aantal langdurig werklozen sterk. Jongeren, laaggeschoolden en mannen werden het zwaarst getroffen. Tegelijkertijd bleek dat landen die vóór de crisis al relatief weinig investeerden in arbeidsmarktprogramma’s, het moeilijker hadden om hun vangnetten snel op te schalen.

De publicatie gaat uitgebreid in op de effectiviteit van inkomensondersteuning via twee vangnetniveaus: werkloosheidsuitkeringen (eerste niveau) en sociale bijstand (tweede niveau). Hoewel de eerste lijn over het algemeen beter functioneerde, bleek het tweede vangnet vaak minder toegankelijk door strenge voorwaarden. Tijdens de crisis namen veel landen noodmaatregelen, zoals een tijdelijke verhoging van uitkeringen of uitbreiding naar nieuwe doelgroepen zoals jongeren of tijdelijk werklozen.

Een centraal inzicht uit deze editie is dat landen met een robuust en goed ontworpen systeem voor inkomensbescherming vóór de crisis, beter in staat waren om hun burgers te ondersteunen tijdens de recessie zonder werkprikkels volledig te ondermijnen. In het bijzonder wordt het belang benadrukt van automatische stabilisatoren, activeringsbeleid en goed op elkaar afgestemde inkomensniveaus.

In het redactioneel wordt er ook gewezen op de noodzaak om te investeren in jongeren. De NEET-groep (Not in Employment, Education or Training) breidde zich fors uit tot 22 miljoen jongeren in de OESO-zone, waarvan 14,6 miljoen niet werkten én niet studeerden. Volgens de publicatie is het tegengaan van jeugdwerkloosheid essentieel om langdurige economische en sociale schade te vermijden.

Deze tekst is gebaseerd op de originele bron en tot stand gekomen met inzet van AI-technologie. Controleer bij twijfel en hergebruik de bron voor juistheid en actualiteit.