Lange termijn exploitatiemodel van het spoornetwerk: toekomstscenario 2050 voor dienstregeling, infrastructuur en investeringen in België

Deze studie brengt voor het eerst een langetermijnvisie op het Belgische spoornetwerk. Ze vertrekt vanuit een strategische planningsaanpak waarin eerst de gewenste dienstregeling wordt vastgelegd, om pas daarna te bepalen welke infrastructuur hiervoor nodig is. Het doel is om een geïntegreerde dienstregeling tot 2050 uit te werken die het aanbod van reizigers- en goederenvervoer optimaliseert binnen het huidige en toekomstige financiële kader.

De analyse onderscheidt twee benaderingen: een Zwits…

Deze studie brengt voor het eerst een langetermijnvisie op het Belgische spoornetwerk. Ze vertrekt vanuit een strategische planningsaanpak waarin eerst de gewenste dienstregeling wordt vastgelegd, om pas daarna te bepalen welke infrastructuur hiervoor nodig is. Het doel is om een geïntegreerde dienstregeling tot 2050 uit te werken die het aanbod van reizigers- en goederenvervoer optimaliseert binnen het huidige en toekomstige financiële kader.

De analyse onderscheidt twee benaderingen: een Zwitsers model met vaste frequenties en overstapknooppunten en een Nederlands model met hogere frequenties zonder veel variatie in haltes. Op basis daarvan wordt een hybride scenario voorgesteld dat inspeelt op capaciteit, efficiëntie en robuustheid.

Voor goederenvervoer wordt ingezet op de verdubbeling van het volume tegen 2050, gebaseerd op de ambitieuze vooruitzichten uit de PMPC-studie van Infrabel. Om deze doelstellingen te realiseren, wordt een totaal van ruim 5,5 miljard euro aan infrastructurele investeringen geraamd. De grootste posten zijn fly-overs, spoorverdubbelingen, en aangepaste spoorinrichting in stations.

De reizigerservaring zal verbeteren door kortere overstaptijden, betere frequenties en een verhoogde intermodaliteit. Tegelijk brengt de systematisering van het aanbod ook het verlies van sommige rechtstreekse verbindingen met zich mee. Toch toont de studie dat voor de meeste stations de reistijd en bereikbaarheid erop vooruitgaan.

De jaarlijkse kosten voor het reizigersaanbod stijgen met 38%, maar dat is proportioneel lager dan de stijging van het aantal treinkilometers (+54%), wat wijst op een efficiënter gebruik van rollend materieel. De opbrengsten stijgen met 37%, en de jaarlijkse netto-overheidssubsidie daalt met 39%.

Tot slot formuleert de studie een reeks aanbevelingen voor verdere verdieping via thematische vervolgstudies, institutionele verankering en integratie in Europese planningsprocessen.

Deze tekst is gebaseerd op de originele bron en tot stand gekomen met inzet van AI-technologie. Controleer bij twijfel en hergebruik de bron voor juistheid en actualiteit.