Geluidsactieplan Brugge 2025–2029 en geluidsbelastingkaarten

Het geluidsactieplan van de stad Brugge voor de periode 2025–2029 beschrijft hoe het stadsbestuur omgevingslawaai op het grondgebied wil aanpakken. De focus ligt op hinder afkomstig van verkeer, industrie, spoorwegen en andere stedelijke geluidsbronnen. Brugge is als centrumstad met meer dan 100.000 inwoners verplicht om een eigen plan op te stellen binnen het kader van de Europese Richtlijn Omgevingslawaai (2002/49/EG), vertaald naar Vlaamse regelgeving (VLAREM II).

Het plan is gebaseerd op de …

Het geluidsactieplan van de stad Brugge voor de periode 2025–2029 beschrijft hoe het stadsbestuur omgevingslawaai op het grondgebied wil aanpakken. De focus ligt op hinder afkomstig van verkeer, industrie, spoorwegen en andere stedelijke geluidsbronnen. Brugge is als centrumstad met meer dan 100.000 inwoners verplicht om een eigen plan op te stellen binnen het kader van de Europese Richtlijn Omgevingslawaai (2002/49/EG), vertaald naar Vlaamse regelgeving (VLAREM II).

Het plan is gebaseerd op de strategische geluidsbelastingkaarten met referentiejaar 2021. Deze kaarten brengen in beeld waar burgers blootgesteld worden aan geluid boven de grenswaarden die risico’s voor hinder of gezondheid kunnen inhouden (≥ 55 dB Lden en ≥ 50 dB Lnight).

De actiepunten voor Brugge bestaan onder meer uit:

• Beperken van lawaaihinder door wegverkeer via snelheidsbeperkingen, verkeerscirculatieplannen en de aanleg van stille wegdekken.
• Ruimtelijke maatregelen zoals de bescherming van bestaande stille zones en het vermijden van woonontwikkeling in lawaaiige zones.
• Inzetten op geluidsbewuste stadsontwikkeling, o.a. via vergunningenbeleid en mobiliteitsplanning.
• Sensibilisering van burgers en informatievoorziening over lawaai en gezondheid.

Het plan vermeldt daarnaast zones met een relatief goede geluidskwaliteit (bijvoorbeeld parken) die actief beschermd zullen worden. De maatregelen zijn vooral gericht op preventie bij nieuwe ontwikkelingen en het vermijden van bijkomende blootstelling in reeds gevoelige gebieden, zoals woonbuurten of zones rond scholen en zorginstellingen.

Er wordt ook expliciet aandacht besteed aan evaluatie, opvolging en de rol van publieke participatie in het verbeteren van de leefomgevingskwaliteit.