Evaluatie van de werking en strategische evaluatie van de sectorconvenants: Vlaanderen – toekomstvisie, intersectorale samenwerking en arbeidsmarktbeleid

Deze studie onderzoekt hoe het Vlaamse beleidsinstrument ‘sectorconvenants’ functioneert en hoe het kan worden versterkt of hervormd in functie van maatschappelijke en economische uitdagingen. De evaluatie werd uitgevoerd in opdracht van het Departement Werk en Sociale Economie en behandelt vier luiken: de proces- en outcome-evaluatie, de instrumentele ontwikkeling, de intersectorale samenwerking en een strategische toekomstverkenning.

De sectorconvenants zijn overeenkomsten tussen de Vlaamse ov…

Deze studie onderzoekt hoe het Vlaamse beleidsinstrument ‘sectorconvenants’ functioneert en hoe het kan worden versterkt of hervormd in functie van maatschappelijke en economische uitdagingen. De evaluatie werd uitgevoerd in opdracht van het Departement Werk en Sociale Economie en behandelt vier luiken: de proces- en outcome-evaluatie, de instrumentele ontwikkeling, de intersectorale samenwerking en een strategische toekomstverkenning.

De sectorconvenants zijn overeenkomsten tussen de Vlaamse overheid en sectorale sociale partners met als doel het arbeidsmarktbeleid te laten doorwerken tot op de werkvloer. Centraal staan thema’s zoals afstemming onderwijs-arbeidsmarkt, diversiteit, werkbaar werk, levenslang leren en instroom op de arbeidsmarkt. De studie brengt in kaart welke impact het instrument effectief heeft, via welke mechanismen deze impact tot stand komt, en onder welke contextvoorwaarden dat gebeurt.

Uit de analyse blijkt dat sectorconvenants bijdragen aan beleidsdoelstellingen door hun brugfunctie tussen beleid, werkgevers en werknemers. Toch is er nog ruimte voor verbetering, onder meer in de sturing, financieringsstructuur, opvolging en samenwerking. Zo blijft impactmeting beperkt, is er kritiek op de sterke focus op SMART-indicatoren, en ontbreekt het vaak aan structurele dialoog tussen sectoren en overheid.

De intersectorale werking, gefaciliteerd door de SERV, blijkt waardevol maar kwetsbaar: ze wordt gewaardeerd voor het opzetten van netwerken en gezamenlijke acties, maar kleine sectorfondsen ervaren capaciteitsdruk. Sectoren willen vrijwillige samenwerking op maat, eerder dan verplichte resultaatsverbintenissen.

In het strategische luik wordt gekeken naar de toekomst van het sectoraal arbeidsmarktbeleid. De studie stelt drie hervormingsscenario’s voor die meer inzetten op partnerschap, intersectorale samenwerking en flexibiliteit: modulaire sectorconvenants, thematische intersectorale convenants of één overkoepelend convenant op niveau van de sociale partners.

Deze tekst is gebaseerd op de originele bron en tot stand gekomen met inzet van AI-technologie. Controleer bij twijfel en hergebruik de bron voor juistheid en actualiteit.