In het kader van haar plattelandsbeleid deed de Provincie West-Vlaanderen een oproep naar lokale besturen voor het ontwikkelen van visies op de toekomst van dorpen. De focus ligt daarbij op de identiteit van het dorp, en toe-eigening door bewoners en gebruikers, historische gelaagdheid, landschappelijke inpassing, kwaliteiten van de kern als woonomgeving, kortom het uitspelen van het unieke karakter van het dorp de ruimtelijke eigenheid van haar stedenbouw en architectuur, de typische kenmerken van het dorp, de historische gelaagdheid. Via participatie, verkenning en onderzoek wil men dit DNA (h)erkennen en zo het dorp sterk en veerkrachtig maken voor de toekomst. Het eindresultaat is een masterplan dat de toekomstige ontwikkeling van het dorp stuurt met de nadruk op de eigenheid, landschappelijkheid en
duurzaamheid.
Het stadsbestuur van Gistel heeft zich kandidaat gesteld. Ze wil samen met de provincie West-Vlaanderen, het departement Omgeving en de lokale betrokkenen aan de slag om een toekomstvisie uit te werken voor het dorp Zevekote. Elk van de initiatiefnemers heeft zijn eigen redenen en ambities. Zij vormen de aanleiding van de opmaak van het masterplan. In dit document wordt een algemene visie voor dorpsontwikkeling door het projectteam verfijnd op maat van Zevekote. De ambities van de verschillende betrokken partijen worden vertaald naar concrete acties die het dorp zowel ruimtelijk als sociaal ten bate komen.
Zelden wordt het belang van “goede ruimtelijke ordening“ zo tastbaar voor inwoners van een Vlaams dorp als in dit “Verhaal van Zevekote“. De herbestemming is een uitgelezen kans om beter te doen.
De gewestweg N367 slingert zich met twee korte bochten door het dorp. De functie van gewestwegen is de doorstroom van verkeer vlot faciliteren. De inwoners langs deze N367, de Zevekotestraat, ondervinden elke dag de gevolgen van deze slechte ruimtelijke ordening. Hoe fijn zou het zijn mocht deze N367 met een wijde bocht om Zevekote heen lopen. Dit lijkt nu niet meer haalbaar. Daarom zijn ingrepen om het verkeer te dwingen tot aangepaste snelheid belangrijk voor de inwoners.
Zevekote weet als polderdorp wat het is om te worstelen met water. Het is geen toeval dat de historische kern zich op twee zandruggen situeert. Vroeger bepaalde de natuur de grenzen, de mens paste zich aan. Dit is goede ruimtelijke ordening. Later werd echter in de veel lager gelegen Veenstraat gebouwd. Dit noopt ons samen met de polder tot grote waakzaamheid om droge voeten voor die inwoners te garanderen. Tegelijk is de steeds grotere grilligheid van de natuur, door de klimaatverandering, een aanzet om vandaag de grenzen die de natuur stelt beter te respecteren. Maar ook om verder de voorzieningen voor waterbuffering te versterken.
De lange traditie van aanwezigheid van de zorgsector in Zevekote komt tot een einde. Die aanwezigheid vertaalde zich zelfs in het gewestplan met de inkleuring van vier ha in de dorpskern als “zone voor gemeenschapsvoorziening“. Deze inkleuring sluit voorlopig de gewenste herbestemming naar wonen uit. Dit kunnen we herzien, maar alleen via een lang en moeizaam proces richting ruimtelijk uitvoeringsplan. Dit is een buitenkans om te bewijzen dat we in deze tijden, in samenspraak met de inwoners, wel in staat zijn om werk te maken van goede ruimtelijke ordening. De insteek dat de publieke ruimte moet versterkt worden is daarin belangrijk. Een marktplein als ontmoetingsplaats wordt erg gemist.
