De berekening van de ecologische voetafdruk voor Vlaanderen: Milieurapport Vlaanderen

Op 13 oktober lanceerde WWF haar nieuwe Living Planet Report, de tweejaarlijkse analyse van wereldwijde biodiversiteit en de impact van onze consumptiepatronen hierop. Ter ondersteuning van het Living Planet Report 2010 publiceerde WWF-België het rapport ‘België en zijn ecologische voetafdruk’.Dit rapport beschrijft en analyseert de evolutie van de ecologische voetafdruk van België in de periode 1961-2006 en formuleert een aantal voorstellen voor mogelijke toekomstige ontwikkelingen.Na een perio…

Op 13 oktober lanceerde WWF haar nieuwe Living Planet Report, de tweejaarlijkse analyse van wereldwijde biodiversiteit en de impact van onze consumptiepatronen hierop. Ter ondersteuning van het Living Planet Report 2010 publiceerde WWF-België het rapport ‘België en zijn ecologische voetafdruk’.Dit rapport beschrijft en analyseert de evolutie van de ecologische voetafdruk van België in de periode 1961-2006 en formuleert een aantal voorstellen voor mogelijke toekomstige ontwikkelingen.Na een periode van stabilisatie, nam de Belgische ecologische voetafdruk sinds begin jaren ’90 gestaag toe. Opvallende tendensen zijn de stijging van de voetafdruk van energiegebruik en de toenemende import van bepaalde hulpbronnen. Die trends zijn te verklaren door ons veranderende consumptiegedrag (meer vleesconsumptie, intensiever energieverbruik) maar ook door nieuwe productiewijzen (intensivering van de landbouw, verhuizing van de industrie naar het buitenland, enz.).De ecologische voetafdruk neemt niet overal in Europa (evenveel) toe. In Duitsland bijvoorbeeld daalde de ecologische voetafdruk per inwoner met 29 % tussen 1979 en 2005. Om dit ook in België mogelijk te maken, is er waarschijnlijk een veel radicalere verandering van de productie- en consumptiewijzen nodig. Bovendien moeten er instrumenten ontwikkeld worden om de beslissingsnemers te helpen hun beleid op dit vlak te evalueren.In opdracht van MIRA berekende Ecolife vzw voor het eerst de ecologische voetafdruk van Vlaanderen, voor het jaar 2004. Uit die berekeningen blijkt dat de gemiddelde Vlaming een ecologische voetafdruk heeft van 6,3 globale hectare (gha). De wereldgemiddelde biocapaciteit (de beschikbare oppervlakte landbouwgrond, bosgrond en visgrond) bedraagt 1,8 gha per capita, de Vlaamse biocapaciteit zelfs maar 1,3 gha. Als iedereen zou leven zoals wij, hebben we dus meer dan drie aardbollen nodig.