De arbeidsmarktkrapte in Vlaanderen aan de hand van verschillende indicatoren

De Vlaamse economie en arbeidsmarkt herstelde in 2021 van de stevige initiële COVID-19-schok en ging ook in de eerste helft van 2022 verder in op dit elan (De Smet et al., 2022). In april 2022 kent Vlaanderen zo een hoogconjunctuur van het aantal vacatures, die gepaard gaat met een dalend aantal werkzoekenden zonder werk. De keerzijde van deze op zich positieve tendensen, is dat de krapte op de arbeidsmarkt zo ook toeneemt. We gaan in dit artikel na hoe sterk die arbeidsmarktkrapte speelt in Vla…

De Vlaamse economie en arbeidsmarkt herstelde in 2021 van de stevige initiële COVID-19-schok en ging ook in de eerste helft van 2022 verder in op dit elan (De Smet et al., 2022). In april 2022 kent Vlaanderen zo een hoogconjunctuur van het aantal vacatures, die gepaard gaat met een dalend aantal werkzoekenden zonder werk. De keerzijde van deze op zich positieve tendensen, is dat de krapte op de arbeidsmarkt zo ook toeneemt. We gaan in dit artikel na hoe sterk die arbeidsmarktkrapte speelt in Vlaanderen aan de hand van verschillende indicatoren, met een focus op de situatie tot en met mei 2022. We zetten de krapte waar mogelijk in een langere termijn perspectief, vergelijken een aantal indicatoren ook Europees en zoomen in op hun sectorale verscheidenheid. De voornaamste conclusie is dat de krapte de aflopen periode (sterk) toegenomen is. Ook in andere Europese landen is de krapte voelbaar, maar in Vlaanderen worden we er sterker mee geconfronteerd dan gemiddeld doordat we een relatief hogere vacaturegraad combineren met een vrij lage werkloosheid. De vacaturegraad in Vlaanderen is zelfs de op één na hoogste in Europa. Sectoraal gezien blijkt dat de horecasector de hoogste vacaturegraad kent van alle sectoren in Vlaanderen. We merken echter dat in quasi alle sectoren (op enkele uitzonderingen na) de arbeidsvraag (sterk) toenam tussen mei 2021 en april 2022. De spanningsratio wijst erop dat de Vlaamse arbeidsmarkt op het krapste punt staat van de afgelopen jaren. De Beveridge curve duidt op een mogelijke groeiende mismatch die mee in de verf gezet wordt door het hoge aantal knelpuntvacatures. Het zijn vooral sectoren uit de secundaire sector zoals de energie, water en afvalverwerking, de metaalsector en de bouwsector die te kampen hebben met een hoog aandeel knelpuntvacatures. We constateren bovendien dat deze krappe arbeidsmarkt negatieve economische gevolgen heeft, gezien er een sterke toename is in het aantal bedrijven dat melding maakt van productiebelemmeringen door personeelstekorten.