Strengthening National Evidence-Informed Policymaking Ecosystems: Europese lessen voor beleidsvorming met kennis

Deze publicatie bundelt de resultaten van een multilandenproject van de Europese Commissie (JRC) en de OESO, gericht op het versterken van evidence-informed policymaking (EIPM) in zeven Europese landen: België, Nederland, Estland, Letland, Litouwen, Tsjechië en Griekenland. Aanleiding voor het project waren onder andere de COVID-19-pandemie en recente geopolitieke en economische schokken, die het belang van goed onderbouwde beleidsvorming benadrukten.

Het rapport hanteert een systeembrede benade…

Deze publicatie bundelt de resultaten van een multilandenproject van de Europese Commissie (JRC) en de OESO, gericht op het versterken van evidence-informed policymaking (EIPM) in zeven Europese landen: België, Nederland, Estland, Letland, Litouwen, Tsjechië en Griekenland. Aanleiding voor het project waren onder andere de COVID-19-pandemie en recente geopolitieke en economische schokken, die het belang van goed onderbouwde beleidsvorming benadrukten.

Het rapport hanteert een systeembrede benadering, waarbij zowel de vraag- als de aanbodzijde van kennis centraal staan. Het identificeert vijf centrale uitdagingen: het gebrek aan gedeelde terminologie, een gebrek aan coördinatie, verkokering tussen beleidsdomeinen, tekort aan leiderschap en een gebrek aan vaardigheden. Daaruit worden zes principes afgeleid voor een toekomstbestendig EIPM-ecosysteem: het waarderen van diversiteit, structurele coördinatie, capaciteitsopbouw, toegankelijke en interdisciplinaire kennis, een onderzoekscultuur, en stimulansen voor kennisgebruik.

België komt in het rapport aan bod met voorbeelden zoals KCE en Sciensano als goede praktijken in kennisbemiddeling. In Vlaanderen werd de rol van BELSPO en universiteiten zoals KU Leuven en UCL expliciet betrokken in de samenwerking. Het rapport onderstreept dat structurele samenwerking tussen beleidsmakers, wetenschappers en kennismakelaars noodzakelijk is voor een robuust kennisbeleid.