Europese wetgeving en technologie cruciaal om fast fashion te keren

De mode-industrie ligt niet op koers om in 2050 klimaatneutraal te zijn, blijkt uit onderzoek. Textiel veroorzaakt naar schatting 6 tot 8% van de wereldwijde CO₂-uitstoot, terwijl slechts 1% van de kleding effectief gerecycled wordt. Kleine duurzame merken zoals New Optimist, Loop.a.Life en i-did tonen innovatie, maar velen verdwijnen door hoge kosten en gebrek aan schaalgrootte. Experts als Dirk Mulder (ING) en hoogleraar Kim Poldner benadrukken dat grote modebedrijven en overheden het verschil…

De mode-industrie ligt niet op koers om in 2050 klimaatneutraal te zijn, blijkt uit onderzoek. Textiel veroorzaakt naar schatting 6 tot 8% van de wereldwijde CO₂-uitstoot, terwijl slechts 1% van de kleding effectief gerecycled wordt. Kleine duurzame merken zoals New Optimist, Loop.a.Life en i-did tonen innovatie, maar velen verdwijnen door hoge kosten en gebrek aan schaalgrootte. Experts als Dirk Mulder (ING) en hoogleraar Kim Poldner benadrukken dat grote modebedrijven en overheden het verschil moeten maken. Strengere Europese wetgeving, zoals de Ecodesign for Sustainable Products Regulation en de producentenverantwoordelijkheid voor textiel, moet het speelveld kantelen. Daarnaast bieden nieuwe technologieën, zoals de recyclingfabriek van Brightfiber Textiles in Amsterdam, perspectief voor circulaire mode. Zonder politieke actie en structurele verandering blijft fast fashion echter dominant.

Deze tekst kwam tot stand in interactie met AI.