Begin 2020 wees niets erop dat we aan de start zouden staan van een uitzonderlijk jaar. In de verte hadden we wel al iets gehoord over een nieuw onbekend virus dat op dat moment vooral de Chinezen bezig hield. Begin maart gaven onze wetenschappers zelfs nog een positief vakantie-advies voor de ski-lustigen onder ons. Er zou een minimaal gevaar zijn om al skiënd in de gezonde berglucht geïnfecteerd te worden door het COVID-19-virus … Viel dat even tegen. Met de terugkeer van tienduizenden sneeuwtoeristen verspreidde het virus zich ook door ons land als een sneltrein. Vooraleer iedereen het goed en wel besefte, zaten we in de grootste sanitaire crisis sinds mensenheugenis.
Voor ons centrum en uiteraard voor onze collega-centra betekende dit nog enkele versnellingen hoger schakelen met een strakke focus op het maximaal buiten houden en/of beheersen van een onbekend potentieel gevaarlijk virus. De hoeveelheid aan steeds weer nieuwe/veranderende informatie over het virus en de vertaling ervan in alle verpleegafdelingen van het PZ, in de woonunits van het PVT en in alle zorgen andere ondersteunende diensten stelde alle medewerkers voor telkens nieuwe uitdagingen. Wat mij vooral is bijgebleven, is de veerkracht die de medewerkers hebben getoond in het zoeken naar antwoorden en oplossingen in die continu veranderende en
onzekere context. Dit steeds vanuit hun engagement om de beste en de veiligste psychiatrische zorg/begeleiding te kunnen geven aan patiënten en bewoners.
Patiënten en bewoners werden door deze crisissituatie zwaar op de proef gesteld. Maar, meer nog dan het maatschappelijke leven buiten ons centrum, waren patiënten en bewoners begripvol en hebben zij samen met de medewerkers gezocht naar nieuwe evenwichten en alternatieve mogelijkheden om hun behandeling en begeleiding zo goed als mogelijk verder te zetten. Wij zijn ervan overtuigd dat tijdens de maanden van strenge lockdown de goede samenwerking tussen patiënten/bewoners en onze medewerkers enerzijds en het beschikken over een grote en groene campus anderzijds een belangrijke rol hebben gespeeld in het behoud van een relatief positief welzijnsgevoel.
Dit in tegenstelling tot mensen die bijvoorbeeld in de stad wonen in een kleine woning of appartement en/of met weinig of geen sociale contacten. Aanwezigheid van een goede vertrouwensband tussen alle partijen en aanwezigheid van ‘groen’ en ‘ruimte’ als basisvoorwaarden voor een healing environment werden door de coronapandemie extra duidelijk gemaakt.
Terwijl dit voorwoord geschreven wordt, is er wel ‘licht aan de tunnel’. De vaccinaties zijn gestart en geven hoop op een toekomstige teruggewonnen vrijheid … In dit jaarverslag willen we niet alleen blijven stilstaan bij de coronapandemie. Want, ook al heeft ze een groot stuk energie van iedereen gekost, de behandeling en ondersteuning van onze patiënten en bewoners ging onverminderd verder en bleef onze belangrijkste focus.
