Crisismanagement in België: Analyse van paraatheid, samenwerking en hervormingen in het Belgisch veiligheidsbeleid

Deze whitepaper onderzoekt hoe goed België voorbereid is op grote crisissen, van natuurrampen tot cyberaanvallen en pandemieën. De studie, opgesteld door denktank Itinera, brengt pijnpunten en verbeterkansen in kaart binnen het Belgisch crisisbeheer.

Uit de analyse blijkt dat België over een degelijke basis beschikt, met een meerlagige structuur op lokaal, provinciaal en federaal niveau, maar dat de uitvoering vaak lijdt onder institutionele versnippering en ad-hoccoördinatie. De interfederale s…

Deze whitepaper onderzoekt hoe goed België voorbereid is op grote crisissen, van natuurrampen tot cyberaanvallen en pandemieën. De studie, opgesteld door denktank Itinera, brengt pijnpunten en verbeterkansen in kaart binnen het Belgisch crisisbeheer.

Uit de analyse blijkt dat België over een degelijke basis beschikt, met een meerlagige structuur op lokaal, provinciaal en federaal niveau, maar dat de uitvoering vaak lijdt onder institutionele versnippering en ad-hoccoördinatie. De interfederale samenwerking tussen federale overheid, gewesten en gemeenschappen verloopt niet structureel, waardoor bevoegdheidsverdelingen bij crisissen zoals COVID-19 of de overstromingen in Wallonië tot verwarring leiden.

Het rapport bekritiseert ook de onduidelijke commandolijnen tussen federale instanties en parallelle overlegstructuren, die slagkracht en transparantie ondermijnen. De crisiscommunicatie blijkt onvoldoende gecentraliseerd, wat leidt tot tegenstrijdige boodschappen en beperkte betrokkenheid van burgers. Verder wijst Itinera op een groeiende afhankelijkheid van buitenlandse technologieën voor veiligheids- en communicatiesystemen, wat de digitale autonomie van België verzwakt.

Naast deze analyse worden internationale voorbeelden besproken, waaronder Nederland, Duitsland, Zweden en het Verenigd Koninkrijk. Deze landen tonen aan dat heldere bevoegdheidsverdeling, structurele evaluatie en proactieve communicatie het verschil kunnen maken. België kan vooral leren van de geïntegreerde veiligheidsregio’s in Nederland, de Duitse vrijwilligerscultuur, de Zweedse transparante communicatie en het Britse model met een hoofdwoordvoerder per crisis.

De publicatie besluit met aanbevelingen om het Belgisch crisisbeheer te versterken: structurele interfederale samenwerking, duidelijke opschalingscriteria, een vaste communicatieregie onder het Nationaal Crisiscentrum (NCCN), jaarlijkse crisisoefeningen en de oprichting van burgerhulpreservisten.

Deze tekst is gebaseerd op de originele bron en tot stand gekomen met inzet van AI-technologie. Controleer bij twijfel en hergebruik de bron voor juistheid en actualiteit.