Versnelling EU-oceaanbeleid door UNOC 3, socio-economische impact visserij onzeker

De derde VN-Oceaanconferentie (UNOC 3, juni 2025 in Nice) fungeerde als katalysator voor de Europese oceaanagenda, met rechtstreekse gevolgen voor de visserijsector. Vier beleidslijnen staan centraal: de Kaderrichtlijn Mariene Strategie, het Gemeenschappelijk Visserijbeleid, de Marine Spatial Planning Directive en het nieuwe European Ocean Pact met de geplande Ocean Act. De EU presenteerde haar beleid internationaal als voorbeeld, met inzet van wetenschappelijke databronnen zoals Copernicus Mari…

De derde VN-Oceaanconferentie (UNOC 3, juni 2025 in Nice) fungeerde als katalysator voor de Europese oceaanagenda, met rechtstreekse gevolgen voor de visserijsector. Vier beleidslijnen staan centraal: de Kaderrichtlijn Mariene Strategie, het Gemeenschappelijk Visserijbeleid, de Marine Spatial Planning Directive en het nieuwe European Ocean Pact met de geplande Ocean Act. De EU presenteerde haar beleid internationaal als voorbeeld, met inzet van wetenschappelijke databronnen zoals Copernicus Marine Service en EMODnet. Toch klonk kritiek vanuit vissersgemeenschappen, onder meer op de haalbaarheid van drempelwaarden, de impact van ruimtelijke beperkingen door offshore windparken en het verlies van visgronden. Voor België en zijn vissers dreigt dit beleid te leiden tot strengere regels en minder visruimte, zonder voldoende oog voor socio-economische leefbaarheid.

Deze tekst kwam tot stand in interactie met AI.